Mutlaka okuyun..

Günün son dersinin sonuna gelinmişti. Öğrenciler çıkmak için

sabırsızlanıyordu. Defter ve kitaplarını çantalarına koydular. Zil

çalar çalmaz, dışarı çıkmak için hazırdılar. Yalnız, Ali

hazırlanmamıştı. Gecikmek için de elinden geleni yapıyordu. Nihayet

zil çaldı. Öğrenciler bir anda kapıya yöneldi. Ali, yerinden kalkmadı.

Ağır ağır eşyasını topladı. Bir yandan göz ucuyla öğretmenine bakıyor,

bir yandan da arkadaşlarının gitmesini bekliyordu.

Öğretmeni, onun bu halini fark etti:

Hayrola Ali, dedi. Eve gitmeyecek misin?

Ali, son arkadaşının da çıktığını görünce cevap verdi:

Sizinle konuşmak istiyordum öğretmenim.

Peki, dedi öğretmeni. Ne söyleyeceksin bakalım?

Ahmet arkadaşımız var ya...

Evet, ne olmuş Ahmet'e?

Durumları pek iyi değil galiba. Annesi, beslenme çantasına pekiyi

şeyler koymuyor.

Eee?

Ona yardim etmek istiyorum. Ama benim yardim ettiğimi bilirse

üzülür. Günde bir simit parası biriktirip her hafta size versem, siz

de ona verseniz?

Cebinden bir avuç bozuk para çıkarıp öğretmenin masasının üzerine

koydu. Nurhan Öğretmen, paraya dokunmadı. Sandalyesine oturup düşündü.

Ali hakkındaki bilgilerini yokladı. Bildiği kadarıyla ailesinin durumu

pekiyi değildi. Bu çalışkan ve sevimli öğrencisi, ne kadar da iyi

niyetli ve düşünceliydi. Zengin bir ailenin çocuğu değildi. Buna

rağmen yardim etmek istiyordu. Üstelik yardım ettiğinin bilinmesini

istemiyordu.

Nurhan Öğretmen:

Dur bakalım Ali, dedi. Bildiğim kadarıyla sizin de maddî durumunuz

pekiyi değil. Yanlış mı biliyorum?

Doğru biliyorsunuz öğretmenim. Babam gündelikçi. Çoğu zaman iş

bulamıyor. Ama ben de çalışıyor, para kazanıyorum.

Nerede çalışıyorsun?

Simit satıyorum.

Nurhan Öğretmen yine durup düşündü. İyiliğin bu kadarına ne demeliydi

şimdi? Bunun gerçekleşmesi zordu. Onu, bundan vazgeçirmek için bir

çare bulmalıydı. Bunu yaparken, sevimli öğrencisini de kırmamalıydı.

Onunla biraz daha konuşursa, belki bir yolunu bulurdu.

Nurhan Öğretmen, Ali'ye dondu:

Büyüyünce ne olmak istiyorsun, diye sordu.

Çok zengin bir işadamı...

Niçin?

İnsanlara daha çok yardım etmek için...

Güzel, dedi Nurhan Öğretmen. Bak simdi Ali, Ahmet'in ailesinin

durumu pekiyi değil, bu doğru. Ama sizinki de bundan pek farklı değil.

İstersen acele etme. Çok zengin olduğun zaman insanlara yardim

edersin. Olmaz mı?

Olmaz, dedi Ali. Şimdi yapmalıyım.

Neden olmaz?

Üç sebepten dolayı olmaz.

Birincisi: Bu para zaten benim değil. İyilik ettiğim için Allah, beni

insanlara sevimli gösteriyor. İnsanlar da bundan etkileniyor, daha çok

simit alıyorlar. Bu sayede gün boyu çalışanlardan bile fazla simit

satıyorum. Hele mahallede Hasan Amca var, her gün iki simit alıp

güvercinlere veriyor.

İkincisi: 'Ağaç yas iken eğilir.' deniliyor. Şimdiden iyilik yapmayı

öğrenmezsem büyüdüğümde hiç yapamam. Şimdiden iyilik yapmayıp bunu

zenginlik günlerime ertelersem, zengin olduğum günlerde de daha zengin

olduğum günlere erteler kendimi kandırmış olurum.

Üçüncüsü ise daha önemli: Büyüdüğüm zaman çok zengin bir işadamı olmak

istiyorum. Zamanında yatırım yapmayanlar büyük işadamı olamazlar.

Nurhan Öğretmen, karsısında büyük biri varmış gibi dinliyordu:

Bu sonuncusunu pekiyi anlayamadım, dedi.

Açıklayayım öğretmenim, dedi Ali. Şimdi, çok zengin olmadığım için,

ancak günde bir simit parası kadar yardım edebiliyorum. Bundan

fazlasını veremem. Allah, Cennet'i gücü kadar iyilik edene veriyor.

Şimdi gücüm bu olduğuna göre, Cennet'in fiyatı birkaç simit parası

kadardır. Eğer zengin olmadan ölürsem birkaç simit parasıyla Cennet'e

girebilirim. Bundan daha karlı bir yatırım olur mu?

Nurhan Öğretmen'in gözleri dolmuştu. Başını 'Evet' anlamında sallarken

Ali'yi evine yolladı.

Sınıfa geri dönerken okulun boşaldığını fark etti. Eşyalarını toplamak

için masasına döndüğünde Ali'nin bıraktığı paraların masa üstünde

kaldığını fark etti. Sandalyesine gayri ihtiyari oturdu ve paraları

eline aldı.

Hiçbir para ona bu kadar kıymetli gelmemişti. Sanki elinde dünyanın en

kıymetli incilerini, yakutlarını, elmaslarını tutuyordu. Hatta bu

paralar onlardan bile kıymetliydi. Bu paralar, bu bozuk SIMIT

paraları, Cenneti satın alabilecek paralardı. Sanki hiç bırakmak

istemeyen bir duygu ile sımsıkı kavradı bu bozuk simit paralarını.

Oturduğu yerden kalkamadı Nurhan Öğretmen. İçinin dolduğunu, Tarif

edilemeyen duygulara boğulduğunu hissetti. Birden boşalan sağanak

yağmurlar gibi ağlamaya başladı. Ağladı... Ağladı... Ağladı.

Kendine geldiğinde aksam olmuştu. Yavaş adımlarla sınıftan çıkıp

okuldan ayrılırken bekçi Sadık 'Bozuk Simit paraları ile cenneti

satın almak, Bozuk Simit paraları ile cenneti satın almak' diye

Nurhan öğretmenin sayıkladığını duydu. Bekçinin hayretler içinde, 'Ne

dediniz hocam?' demesini bile duymayan Nurhan öğretmen, bekçinin

şaşkın bakışları altında akşamın alaca karanlığına karışıvermişti

Hikayeyi beğenmişseniz ve Ali'den utanmışsanız, maddi durumunuz iyi

değilse bile, iki tane ekmek alıp bölgenizdeki bir fakirin kapısına

bırakın.

Bir okul önünde biraz bekleyip yırtık ayakkabısı olan bir çocuğa ayakkabı alın.

Maddi ihtiyacı olan bir akrabanıza yardım edin.

Yeter ki boş durmayın!

" Ekmeği paylaşmak ekmekten daha lezzetlidir''

Mutlaka okuyun..

Önerilen Videolar

Bunlar da İlginizi Çekebilir