Bir Adam Anlatıyor Ve Bir Avukat Dinliyor:
Yedi senelik evliliğimizin iki senesini kanser tedavisi için hastanelerde geçirmiştik.
Onu Kaybettiğimde, yedi tane resmimiz vardı.
1997’in bir gecesinde onu aldattım. Oysa ona sürekli onu ne kadar çok sevdiğimi ve sonsuza kadar sadık kalacağımı söylerdim.
İzmir’e kar yağdığı gün, yani bir ay önce, evdeydim. Fotoğraflarımıza bakıyordum yine…
Her çerçevenin altında bir harf olduğunu ilk kez o gün fark ettim.
A.R.K.A.S.I.N. gerisi için yılları yetmemişti. Ama sanırım “arkasına bak” yazmaya filan niyetlenmişti.
Hemen çerçevelerin arkasına baktım. Hiçbir şey yoktu. Sonra bir şey dürttü beni, hepsini teker teker söktüm.
1997’deki resmimizin içinden çıkan zarf ise simsiyahtı ve içinden şu sözler çıktı:
“14 Mart 1997/Gözlerin Bana Başka Birine Dokunmuş Gibi Baktı / Söylemene Gerek Yok, Biliyorum…”
2002’deyiz. Onu Kaybedeli 4, Aldatalı 5 Yıl Oluyor. İçim Acıyor Şimdi.
Çünkü Kadınlar Biliyor, Hissediyor. Sadece Paylaşmak İstedim.
Sana Boş Gözlerle Bakıp Seni Seviyorum Diyenin Sevgisinden Şüphe Et.
Çünkü; Aşk Sessiz, Sevgi Dilsizdir…