Simit fırınım var

Elimde çay, kapıda keyif yapıyorum. İşler yolunda, çok şükür binlerce satıyorum...

Okul çıkışı küçük bir öğrenci geldi. İlkokula gidiyor daha belli.Kapıda bekledi. Camda ki yazılara bakıp bir iç çekti. Sonra ne baktın deyince, abi dedi. İçeridekiler bana bir liralık simit verir mi? Olmaz dedim. Bak yazıyor simit 1,75 TL. Tamam hayırlı işler deyip gidiyordu ki durdurdum, gel gel dedim. Neden yarım simit istedin ki? Çocuk:"Annem her gün bir lira veriyor. Bende biriktirip iki günde bir simit alıyorum. Ama bugün sordum işte." dedi. Bak dedim bugün benim çocuğumun doğum günü. Ama o şimdi biraz uzaklarda. Gelemeyecek, onun yerine seninle içeride simit çay içsek,ister misin?

Oturduk. Adı Ali. Babasını sordum hiç bilmiyor ki.

Ayakkabılarına baktım, ne kadar zor durumdalar hemen belli oluyordu. Biz esnafız. Kim dilenci, kim muhtaç anlarız. Hemen eşimi aradım. Gel dedim ufaklığın doğum gününü kutlayalım. Önce gidip bir bakalım evlerine. Gittik beraber. Zemin kat bir ev, üstü başı emanet giyinmiş bir anne. Günlük temizliğe gidiyor ama aklı hep evde. Ne abla var, ne baba, yok ki bırakacak kimse. Buzdolabına bakmak için izin aldım. Kendi evimdeki çöp kutusuna attıklarıma utandım. Abla neden 1 TL veriyorsun ki, simit bile alamazki ufaklık biliyorsun değil mi? "Bilmem mi abi "dedi kadıncağız utana sıkıla...

"Ama hiç vermesem boynunu büküyor. Az da olsa cebinde olunca seviniyor,evden farklı çıkıyor. Zaten yarım gün okul, evdeysem gelince yemek varsa yiyor. İşteysem de kapıda beni bekliyor." dedi.Kadıncağıza söylediğimden utandım. Artık bu ufaklık ve annesi kardeş ailemiz oldu. Okulundaki kantinci abla ile de konuştuk. Okul masraflarını da elden geldiğince ceplerine koyduk. Faturalarını aldım otomatik ödemeye, abla biraz rahat etsin diye. Güzel bir doğum günü oldu,ufak bir pasta da aldık,canım eşim de oğlumun yerine onu kokladı durdu. Uzaklarda bizim oğlumuz. Doğum günü kutlayamayacak asla…