NASIL BU KADAR ZENGİN OLDUN DİYE MÜSLÜMANA SORDULAR

Zengin bir müslümana sordular: Nasıl bu kadar zengin oldun? Allah’u Teala ile yarıştım öyle zengin oldum. Tövbe tövbe Allah ile nasıl yarıştın? o bana rızık verdi, ben onun bana verdiğini ihtiyaç sahiplerine verdim. O verdi ben verdim, o verdi ben verdim. En sonunda elbette Allah kazandı…Buradan da anlıyoruz ki aslında en büyük zenginlik Allah’a olan aşktır, siz ne kadar onun yolunda ilerlerseniz o size hem bu dünyada hem de ahirette mükafatını fazlasıyla verecektir.Hazreti Ali radıyallâhu anh buyurur: “İffet, fakirliğin; şükür de zenginliğin süsüdür. Âyeti kerîmede buyurulur: “Sonra o gün (kıyâmet günü), nimetlerden mutlaka hesaba çekileceksiniz?”(etTekâsür, 8) Elmalılı Muhammed Hamdi Efendi, bu âyeti kerîmenin tefsîrinde şu ibretli kıssaya yer verir:Bu âyeti kerîme nâzil olduğunda hiçbir şeyi olmayan muhtaç bir sahâbî ayağa kalkarak; (Yâ Rasûlâllah!) Benim üzerimde (hesabı verilecek) nimetlerden bir şey var mı?” diye sordu.

Rasûlullah sallâllâhu aleyhi ve sellem Efendimiz ise hulâsaten;

“–Gölge, iki nalin ve soğuk su.” cevabını verdi. (Bkz. Süyûtî, VIII, 619)

Düşünmeli… Rasûlullah sallâllâhu aleyhi ve sellem Efendimiz, nimetleri tefekkür husûsunda ölçüyü nasıl koymakta… Allah Teâlâ, ağacı insanoğlu için yarattı. Onun altında gölgeleniyoruz. Bundan mes’ûlüz. Bu nimetin hesabını vereceğiz. Bu nimetin de şükrünü îfâ etmemiz lâzım. Ayağımıza giydiğimiz bir çift ayakkabıdan mes’ûlüz. Cenâbı Hak bol bol sular ikram etti. İçtiğimiz sudan da mes’ûlüz.Bugün hâlimizi düşünelim: Sadece iki nalin mi? Sayısız kıyafetlerimiz var.

Sadece bir ağaç gölgesi mi? Evlerimiz, binalarımız, huzurla yaşadığımız şehirlerimiz var.Sadece su mu? Envâi çeşit meyveler, sebzeler, gıdalar emrimize âmâde.YA ŞÜKRÜMÜZ Fahri Kâinat sallâllâhu aleyhi ve sellem Efendimiz ve ashâbı kiram dâimâ bu nimetlerin hesabını tefekkür ve şükrünü edâya gayret şuuruyla yaşadılar. Aldıkları nefesin dahî şükrünü edâ edebilme gayretiyle hayat sürdüler. Ebû Hüreyre radıyallâhu anh– asrı saâdetin şartlarını anlamamızı sağlayan şu hâdiseyi anlatır:Rasûlullah sallâllâhu aleyhi ve sellem bir gün, çıkılmayacak bir vakitte evinden dışarı çıkmıştı. Baktı ki, Ebûbekir ve Ömer radıyallâhu anhüma– da oradalar. Onlara; Bu saatte sizi evinizden dışarı çıkaran sebep nedir?” diye sordu.

Onlar; “–Açlık, yâ Rasûlâllah! (Yani bir rızık bulabilmek için.)” dediler. Bu tarihte, Fahri Kâinat sallâllâhu aleyhi ve sellem Efendimiz, Medine’de bir devlet başkanı. Hazreti Ebûbekir ve Ömer radıyallâhu anhümaise, O’nun birçok hususta danıştığı, bir bakıma vezirleri… Fakat evlerinde karınlarını doyuracak bir lokma yok. Çünkü ne gelirse âhiret hesabı endişesiyle infâk etme hâlinde yaşıyorlar. Bir muhtaç ile karşılaştıklarında, onun derdini çözme mes’ûliyetiyle, derhâl neleri varsa ellerinden çıkarıyorlar.Peygamberimiz;“–Gücü ve kudretiyle canımı elinde tutan Allâh’a yemin ederim ki, sizi evinizden çıkaran sebep beni de evimden çıkardı; haydi kalkınız.” buyurdu.İkisi de kalkıp, Rasûli Ekrem’le birlikte ensardan birinin evine geldiler. O zât da evinde değildi. Fakat hanımı Rasûlullah sallâllâhu aleyhi ve sellem’i görünce çok sevindi;

“–Hoş geldiniz! Buyurunuz.” dedi.Rasûlullah sallâllâhu aleyhi ve sellem; beyinin nerede olduğunu sordu.Kadın;“–Bize tatlı su getirmek için gitti.” dedi. Tam o sırada evin sahibi olan Medineli sahâbî geldi, Rasûlullah sallâllâhu aleyhi ve sellem’e ve iki arkadaşına baktıktan sonra;

“–Allâh’a hamdolsun, bugün, hiç kimse misafire ikram etme yönünden benden daha bahtiyar değildir!” dedi. Hemen gidip onlara içinde koruğu, olgunu ve yaşı bulunan bir hurma salkımı getirdi:“–Buyurun, yiyiniz.” dedi ve eline bıçak aldı.Rasûlullah sallâllâhu aleyhi ve sellem ona;“–Sağılan hayvanlara sakın dokunma!” buyurdu. Ev sahibi, onlar için bir koyun kesti. Onlar da koyunun etinden ve hurmadan yediler; tatlı sudan içtiler. Hepsi yemeğe doyup suya kanınca, Rasûlullah sallâllâhu aleyhi ve sellem; Ebûbekir ve Ömer radıyallâhu anhüma’ya hitâben şöyle buyurdu:“–Gücü ve kudretiyle canımı elinde tutan Allâh’a yemin ederim ki, kıyâmet gününde bu nimetlerden sorguya çekileceksiniz. Sizi evinizden açlık çıkardı, sonra evinize dönmeden şu nimetlere kavuştunuz.” (Müslim, Eşribe 140)

O derecede açlık çektikten sonra gelen ve günümüz imkânlarına göre gayet mütevâzı olan bu sofra üzerine Efendimiz, sual ve şükrü hatırlatmaktadır. Dünya imkânlarından istifade etmek husûsunda onların taşıdığı derin endişeyi şu kıssa çok vâzıh bir şekilde anlatmaktadır:

Rasûlullah sallâllâhu aleyhi ve sellem zamanında bir genç müslüman olmuştu. Rasûlullah Efendimiz ona Tekâsür Sûresi’ni öğretti. Sonra da onu bir kadınla evlendirdi. Bu genç, nikâhlandığı kadının yanına girip de orada büyük bir çeyiz ve birçok nimet görünce;“Ben bunlardan (bu kadar şatafatlı dünya nimetlerinden korkarım ve) istemem.” diyerek çıktı geldi.

Peygamberimiz sallâllâhu aleyhi ve sellem sebebini sorunca;

“(Yâ Rasûlâllah!) Sen bana; «Sonra o gün nimetlerden muhakkak sorulacaksınız.» diye öğretmedin mi? Ben onların cevabını vermeye güç yetiremem. (Ne yapmamı uygun bulursunuz?)” diyerek Efendimiz’in tavsiyesini aldı.Ashâbı kiramda nimetlerin idrak ve tefekkürü işte bu seviyede idi. Âhiret ve kıyâmete ait ilâhî azamet tecellîlerine, yani gayba yakînen îmân ediyor, o şiddetli ahvalden haşyet duyuyorlardı. O sert ve abus günde mes’ûliyetlerini artıracak nimetleri arzu etmiyorlardı.Âyeti kerîmelerin fâsılalarında yer alan şu îkazları, derin derin tefekkür ediyorlardı:

NASIL BU KADAR ZENGİN OLDUN DİYE MÜSLÜMANA SORDULAR

Önerilen Videolar

Bunlar da İlginizi Çekebilir